Antik dünyanın görsel dilinde, bir kahramanın kimliğini anında belli eden bazı semboller vardır: Aşil'in kalkanı, Odysseus'un yayı veya Perseus'un Medusa başı gibi. Ancak hiçbiri, Herakles'in

Antik Yunan dünyasının sembolik dilinde lir, sadece telli bir çalgıdan çok daha fazlasıydı. O, medeniyetin, sanatın, ilahi ilhamın ve en önemlisi, uyumun (harmonia) kendisiydi. Bu derin anlam katmanları,

Antik sikkeler arasında hiçbiri, Atina'nın gümüş "baykuş" tetradrahmisi kadar ikonik ve anında tanınabilir değildir. Ön yüzünde şehrin koruyucu tanrıçası Athena'nın miğferli portresi, arka yüzünde ise

Antik dünyanın sembolik dilinde çok az figür, yılan kadar çok katmanlı ve çelişkili anlamlar taşır. Bir yandan zehriyle ölümü, diğer yandan derisini değiştirerek yeniden doğuşu temsil eden yılan,

Antik sikkelerin yüzeyleri, genellikle tek bir güçlü sembolle bir şehrin kimliğini anlatır: Atina'nın baykuşu, Aegina'nın kaplumbağası veya Side'nin narı gibi. Ancak bazen bir şehir, iki farklı sembolü

Paranın icat edildiği topraklarda, tarihin ilk altın ve gümüş sikkelerinin üzerine işlenmiş bir sahne, binlerce yıldır nümizmatların ve tarihçilerin hayal gücünü meşgul eder: karşı karşıya gelmiş bir aslan ve bir boğa.

Antik Anadolu sikkelerinin zengin ikonografik dünyasında, modern göz için en şaşırtıcı ve en güçlü imgelerden biri, insan başlı boğa figürüdür. Bazen bir sikkenin tüm yüzünü kaplayan bu melez yaratık,

Antik sikkelerin yüzeyleri, tanrıların ve hükümdarların dünyasının yanı sıra, hayal gücünün en derinliklerinden gelen efsanevi yaratıklarla dolu bir hayvanat bahçesine de ev sahipliği yapar.

Antik sikkelerin yüzeyleri, tanrıların ve hükümdarların portrelerinin yanı sıra, bazen daha soyut ve gizemli sembollerle de bezenmiştir. Bu semboller arasında en dikkat çekici ve en yaygın olanlardan biri,

Antik sikkeler, genellikle tanrıların görkemli portreleri veya kralların güçlü profilleriyle süslüdür. Ancak bazen, bir darphane ustası ciddiyeti bir kenara bırakıp zekice bir kelime oyunu yapmaya karar verir.

Anadolu, tarih boyunca medeniyetlerin beşiği olarak bilinir; Hititler, Frigler, Lidyalılar, Yunanlar ve Romalılar bu topraklarda derin izler bırakmıştır. Ancak bu zengin tarihsel mozaiğin içinde,

Antik nümizmatik, genellikle tanrıların ve hükümdarların ağırbaşlı, statik portreleriyle doludur. Ancak bu geleneğin dışına çıkan, hareketin, rekabetin ve insan bedeninin ham gücünün enerjisini yakalayan